για δες λίγο το ποστάρισμά σου στον καφενέ ..... γιατί μπλοκάρει η σελίδα ...... και δεν βγάζει το δικό μου ποστ μετά από το δικό σου με το σεντόνι του TSOY LOY
Πατησα quote για να τα δω απο κατω.... Λες να μας την μπλοκαρε η ΟΥΕΦΑ....?Βρωμιαρη Πλατινι, δε θα σου περασει....Πανθραξ-τσουλου-και ολοι στην ψειρου! Απο τωρα μας αρχισανε τον πολεμο.....
Εκτελέστηκε σαν σήμερα το 1952 ο Νίκος Μπελογιάννης. Ο άνθρωπος με το γαρύφαλο, σύμβολο της παγκόσμιας αντίστασης κατά του φασισμού. Αθάνατη ελληνική μισαλοδοξία.
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ Οι οίκοι αξιολόγησης δεν αποδέχονται τον κυβερνητικό ισχυρισμό ότι «τα δύσκολα είναι πίσω μας», διαπιστώνουν αδιέξοδα στην εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική και βαθμολογούν αρνητικά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής και τη λειτουργία της Ευρωζώνης.
Τους επικρίνουμε κάθε φορά που μας υποβαθμίζουν, αλλά αν πάρουμε για λίγο τη θέση τους και κοιτάξουμε την ελληνική οικονομία τι θα δούμε; Την πολιτική του μνημονίου που όπως καταρτίστηκε σε συνεργασία με την τρόικα, σε ένα δεκάμηνο που εφαρμόζεται, να οδηγεί την οικονομία στο αδιέξοδο.
Η ύφεση είναι βαθύτερη των εκτιμήσεων του μνημονίου, η ανεργία επίσης εκτός των στόχων, προσθέτοντας το 2010, 192.000 νέους ανέργους, οι επενδύσεις και η κατανάλωση εξελίσσονται επίσης χειρότερα των εκτιμήσεων. Αν πάμε και στο βασικό στόχο του μνημονίου, τον έλεγχο του ελλείμματος του προϋπολογισμού, διαπιστώνουμε... τρικυμία.
Στο πρώτο δίμηνο τα δημόσια έσοδα ήταν λιγότερα κατά 860 εκατ. ευρώ, και το ποσό της υστέρησης στο τρίμηνο θα υπερβεί αισθητά το 1 δισ. ευρώ. Το έλλειμμα του 2010 είναι πιθανό να αναθεωρηθεί ξανά προς τα πάνω και να υπερβεί το 10% του ΑΕΠ, από το 9,6% του ΑΕΠ που ήταν η τελευταία εκτίμηση, ενώ έχουν προηγηθεί 5-6 αναθεωρήσεις στόχων.
Στο δημόσιο χρέος, συνεχώς ανακαλύπτονται και κάτι κρυφά χρέη του παρελθόντος ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα και προστίθεται, φτάνοντας στο 150% του ΑΕΠ, ποσοστό από το οποίο δύσκολα θα αποκαθηλωθεί στην προσεχή δεκαετία. Ολες οι προϋποθέσεις αυτές ίσχυαν και στις αρχές Μαρτίου, όταν έσπευσε και υποβάθμισε την Ελλάδα ο οίκος Moody's.
Τότε, ο υπουργός Οικονομικών διέψευσε τον ξένο οίκο, καταλογίζοντάς του πως προεξοφλεί την αποτυχία των «συγκεκριμένων πολιτικών» και των «μεταρρυθμίσεων», αλλά και την αποτυχία των αποφάσεων της περασμένης Συνόδου Κορυφής.
Ομως και η S&P που περίμενε τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, στην ίδια κίνηση με τη Mοody's κατέληξε! Και οι δύο οίκοι συμφωνούν ότι η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας βρίσκεται στην Ευρωζώνη πλην όμως, οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί αποδεικνύονται δυσκίνητοι και διστακτικοί. Απλά η Moody's το προεξόφλησε, ενώ η S&P είχε κάποιες αμφιβολίες και έδρασε μετά τη Σύνοδο.
Ως και επίδομα... άγαμου έπαιρναν οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ!Όταν η εργοδοσία (δηλαδή το δημόσιο) έχει φαντασία, γεννά τα πιο απίστευτα επιδόματα... Οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΑ απολάμβαναν παροχές που κανείς άλλος εργαζόμενος δεν έχει ακούσει ότι υπάρχουν. Επίδομα άγαμου για τους άνδρες άνω των 35 αλλά και επίδομα κυλικείου (!) που έφτανε τα 200 ευρώ το χρόνο.
Το καλύτερο όλων όμως ήταν το εκδρομικό επίδομα, το οποίο κάλυπτε τα έξοδα της οικογένειας του εργαζόμενου για τέσσερις ημέρες διαμονής σε πολυτελές ξενοδοχείο.
Με τούτα και με κείνα, εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ έφτασαν να λαμβάνουν 18 μισθούς το χρόνο και να συμπληρώνουν ένα εισόδημα της τάξης των 100.000 ευρώ.
Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι μέσες αποδοχές που έδωσε στη δημοσιότητα η διοίκηση της ΕΛΠΕ:
Ένας επόπτης έχει εισόδημα 104.300 ευρώ το χρόνο, ο βοηθός του επόπτη έχει εισόδημα 101.000 ευρώ και ο εργοδηγός 75.000 ευρώ το χρόνο.
Παράλληλα, οι υπερωρίες τους αμείβονται κατά 12% υψηλότερα από την προβλεπόμενη νομοθεσία, ενώ το ωράριο είναι 38 ώρες εβδομαδιαίως και οι ημέρες εργασίας 197 το χρόνο. cosmo.gr Δηλαδη,τι του επιδοτουσαν ρε σεις του αγαμου....?Πιτανες....? Και η επιδοτηση κυλικειου....?Προφιτερολ να τις κερναει....?ΕΛΕΟΣ!!!
Ακόμη βαθύτερα στον κάδο των «σκουπιδιών» έριξε την Ελλάδα ένας από τους οίκους αξιολόγησης των απατεώνων κερδοσκόπων. Αδικα διαμαρτύρεται ο πρωθυπουργός ότι «δεν λαμβάνουν υπόψη τους την πρόοδο που έχει γίνει» και προσπαθεί να εκδικηθεί υπενθυμίζοντας ότι οι οίκοι αυτοί «είναι οι ίδιοι που αξιολογούσαν με ΑΑΑ επιχειρήσεις και τράπεζες που είναι τοξικές και υπεύθυνες για την παγκόσμια οικονομική κρίση». Οργανα της διεθνούς κερδοσκοπίας είναι οι οίκοι αυτοί, δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος στον πλανήτη που να θεωρεί ότι οι ενέργειες των οίκων αυτών καθορίζονται από αυστηρή επιστημονική ανάλυση και κίνητρα.
Αλλού είναι το πρόβλημα της υποβάθμισης για την κυβέρνηση, όχι στην επιστημονικότητα της ανάλυσης που κάνουν για την ελληνική οικονομία: η υποβάθμιση αυτή υποδηλώνει με σαφήνεια την απόφαση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος να μη δανείσει την κυβέρνηση Παπανδρέου με λογικά επιτόκια στο ορατό μέλλον. Τινάζει στον αέρα δηλαδή τους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών ότι δήθεν η κυβέρνηση θα μπορέσει να βγει και να δανειστεί από τις αγορές από τις αρχές του 2012 (αρχικά έλεγαν από το 2011, αλλά το απέσυραν μόλις είδαν την κατάσταση).
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως η κυβέρνηση Παπανδρέου θα προσφύγει οπωσδήποτε στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ - ΔΝΤ για να δανειστεί δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ίσως και 40 δισεκατομμύρια, μέσα στο 2012. Παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς που σίγουρα θα ακούσουμε, το νέο αυτό δάνειο θα συνοδευτεί με ακόμη σκληρότερους όρους λεηλασίας των εισοδημάτων των Ελλήνων εργαζομένων, με μαζική ανεργία ανάλογη εκείνης της δεκαετίας του 1950 και του 1960 και με ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού (υποβάθμιση παρεχόμενης ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, συνθηκών εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, πολιτιστικών δραστηριοτήτων κ.λπ.).
Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου παρέλαβε τη χώρα με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ. Ισχυρίστηκε ότι αυτό το χρέος μας οδηγεί στη χρεοκοπία. Μας έβαλε λοιπόν στο Μνημόνιο, υποτίθεται για να μας σώσει, αλλά το 2013, όταν θα λήξει η θητεία του, θα έχει εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος μέσω Μνημονίου στο... 160% του ΑΕΠ τουλάχιστον!
Μα αν οι αγορές δεν δάνειζαν την κυβέρνηση Παπανδρέου επειδή παρέλαβε δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ, ποιος θα δανείσει την επόμενη κυβέρνηση, που θα παραλάβει από τον Γ. Παπανδρέου δημόσιο χρέος άνω του 160% του ΑΕΠ; Προφανώς, κανένας.
Ακούγεται έτσι εντελώς κούφιος και άσχετος με την πραγματικότητα ο ισχυρισμός του Γ. Παπανδρέου προχθές στη σύνοδο των ευρωβουλευτών της σοσιαλιστικής ομάδας, που έγινε στην Αθήνα, ότι δήθεν «η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να μπει στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ μετά το 2013».
Το εντελώς αντίθετο θα συμβεί. Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου στο πλαίσιο που της υπαγορεύει το Μνημόνιο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα μας κατευθείαν στον μόνιμο μηχανισμό της ΕΕ - δηλαδή σε καθεστώς Μνημονίου για πάντα!
Ενδεχόμενη υπαγωγή της χώρας από το καλοκαίρι του 2013 και μετά στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ σημαίνει ένταξή της σε έναν μηχανισμό ο οποίος εμπεριέχει ήδη τις πρώτες ρυθμίσεις γενικού ακόμη χαρακτήρα για τη «συντεταγμένη χρεοκοπία κρατών».
Εχοντας προφανώς αυτά κατά νου, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος άρχισε να προετοιμάζει το κλίμα ως προς το τι μέλλει γενέσθαι. «Πρέπει να βγούμε μπροστά, αφού πούμε ολόκληρη την αλήθεια για τα οικονομικά στοιχεία της χώρας στον κόσμο. Πρέπει να ειπωθεί ολόκληρη και επιτόπου και τώρα. Δεν υπάρχει περιθώριο για αναβολές» δήλωσε στο Ράδιο 9.
Σε ανάλογο πνεύμα κινήθηκαν και οι δηλώσεις του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νάσου Αλευρά στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ. Ενδέχεται να μας πουν οι δανειστές μας ότι αποτύχαμε στη μείωση του ελλείμματος και έτσι έχουμε δύο επιλογές: επιστροφή στη δραχμή ή «απολύσεις, περικοπές του δημόσιου τομέα τέτοιες ώστε οι δαπάνες να είναι αντίστοιχες με τα έσοδα».
Εκποιήσεις Αντέχει το ΠΑΣΟΚ τέτοια πολιτική;
Η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ από σοσιαλιστικό σε ακραία νεοφιλελεύθερο κόμμα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που κύλησε από τότε που σχηματίστηκε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Το γεγονός δε ότι αυτή η ριζική πολιτική και ιδεολογική αναδιαμόρφωση συνετελέσθη χωρίς καθόλου κραδασμούς εκ μέρους των βουλευτών και στελεχών του, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν θα αντιμετωπίσει καμιά ουσιαστική εσωκομματική αντίσταση, όσο αντιλαϊκά μέτρα και αν πάρει, όσες δημόσιες υπηρεσίες και αν ιδιωτικοποιήσει. Υπάρχει πάντως μια μικρή απορία ακόμη, αν η εκχώρηση του νερού, του ηλεκτρικού ρεύματος, των συγκοινωνιών κ.λπ. σε ιδιώτες θα αφυπνίσει κάποια αντανακλαστικά του παρελθόντος στο κυβερνών κόμμα.
Δεν σφίγγουν όλοι το ζωνάρι όπως φαίνεται παρά μόνο όσοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Έθνους στον καταχρεωμένο ΟΣΕ η νέα συλλογική σύμβαση εργασίας προβλέπει ένα νέο επίδομα "θέσης διοίκησης" για όλους τους προϊσταμένους και τα υψηλόβαθμα διευθυντικά στελέχη του ομίλου. Η αύξηση φτάνει ως και 25% του μηνιαίου μισθού.
Σύμφωνα με έγγραφα που δημοσιεύει η εφημερίδα, ο κατάλογος των αυξήσεων που περιλαμβάνεται στο άρθρο 9 της σύμβασης έχει ως εξής:
Προιστάμενος διεύθυνσης ως 25% Προιστάμενος Υπηρεσίας ως 20% Προιστάμενος Τμήματος ως 15% Προιστάμενος Τομέα ως 10% Προιστάμενος Ομάδας ως 3%
Η σύμβαση υπογράφτηκε στις 23 Μαρτίου, μετά δηλαδή την οριζόντια μείωση μισθών των εργαζομένων κατά 20% και την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού.
Το φαγοπότι ωστόσο συνεχίζεται και σε άλλες ΔΕΚΟ και δημόσιες υπηρεσίας. Με τα αντίτυπα των αποφάσεων που δημοσιεύει το Έθνος αποκαλύπτεται ότι:
Το ποσό των 45.965 ευρω διέθεσε η ΕΥΔΑΠ στον σύλλογο συνταξιούχων της με απόφαση της 24ης Νοεμβρίου 2010. Το ποσό δίνεται για εκδήλωση για το .... σχολικό έτος 2009 -10.
Εξεταστικό επίδομα – συνολικού ποσού 50.000 ευρώ περίπου - που δόθηκε για τη συμμετοχή των υπαλλήλων της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς στη διεξαγωγή των Πανελλαδικών συνεχίζει να δίνεται. Πρόκειται για επίδομα που έπαιρναν όλοι οι εργαζόμενοι στο υπ. Παιδείας και χωρίς να εμπλέκονται στις εξετάσεις. Καταργήθηκε πέρυσι ωστόσο ξαναζητείται με έγγραφο του 2010.
Περίπου 245.000 ευρώ δίνεται από την Επιτροπή Χορήγησης Εντόκων Δανείων της ΕΥΔΑΠ στους εργαζόμενους. Τα επιτόκια είναι τρεις φορές χαμηλότερα από της αγοράς.
Χαμηλότοκα δάνεια δίνονται με απόφαση του ΔΣ της ΔΕΗ σε όλο το προσωπικό εφαρμόζοντας στην ουσία μια επιδοματική πολιτική σε εποχή που θεωρείται ότι καταργούνται τα επιδόματα και οι φοροαπαλλαγές. Τα δάνεια είναι με επιτόκιο 1%...
Διαβάστε ακόμη:
Golden boys στα ΕΛ.ΠΕ με 17,8 μισθούς και επιδόματα για... εργένηδες -
....newsit wrote
.......φατε ρε ολοι...φατε,φατε,φατε......η χαραδρα που ταξιδευουμε,μας χωραει ολους..... με μια διαφορα....οι νεκροφορες δεν εχουν κοτσαδουρα για να τα παρετε μαζι σας......
....γ(κ)αμω το φιλοτιμο αυτου του αχρηστου κρατους που φτιαξαμε ολοι μαζι και που καταστρεψαμε ολοι μαζι......... με την ευκαιρια ,γ(κ)αμω και τον Οφι μαζι....
Το 1990 ο υπέργηρος Ακίρα Κουροσάβα γύρισε μία ταινία ¨Όνειρα" (Yume / Dreams).......κατέγραψε σ' αυτήν οκτώ όνειρα κι εφιάλτες του...... τελικά πραγματοποιήθηκε ήδη ένας εφιάλτης ...... προφητικότατος
Θα πρέπει, ίσως, να διευκρινίσω εξαρχής ότι δεν είμαι καπνιστής, αλλά υπήρξα για πολλά χρόνια. Γνωρίζω καλά την απόλαυση του καπνού αν και για δικούς μου λόγους επέλεξα να ζω με την ψευδαίσθηση ότι εισπνέω μόνο καθαρό αέρα. Ελπίζω ότι στο τέλος θα φανεί πως αυτό το κείμενο δεν έχει σχέση με την υπεράσπιση του καπνίσματος ή το αντίθετο, αλλά με την ανάδειξη μιας εναλλακτικής και πολιτικά ευαίσθητης ανάγνωσης του φαινομένου.
Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Δεν είναι μόνο οι προειδοποιήσεις του υπουργείου ή οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας το γνωστοποιούν. Αποτελεί, πλέον, κοινό τόπο: Φέρνει βήχα, προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα, επιβαρύνει το κυκλοφορικό και έχει συνδεθεί με κάποιες μορφές καρκίνου. Μήπως οι καπνιστές έχουν αντίθετη άποψη επ' αυτού; Πιθανολογώ πως όχι. Τουλάχιστον δεν έχει πέσει κάτι τέτοιο στην αντίληψή μου. Αντίθετα, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει τύχει να ακούσω βλαστήμιες για το «ρημάδι το τσιγάρο», συνοδευόμενες από το αδικαιολόγητο λαχάνιασμα, τον υγρό βήχα και τη χαρακτηριστική βραχνάδα του καπνιστή ή της καπνίστριας, που (παρ' όλα αυτά) σπεύδει να ανάψει το επόμενο τσιγάρο. Η ψυχρή λογική -την οποία, ως γνωστόν, από τα χρόνια του Διαφωτισμού μοιράζεται σε ίσα μερίδια το σύνολο των ανθρώπινων πλασμάτων- οδηγεί σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα. Όσοι και όσες αναγνωρίζουν τον επιβλαβή χαρακτήρα του καπνίσματος και παρ' όλα αυτά επιμένουν να καπνίζουν είναι είτε ανόητοι είτε εθισμένοι. Η διακοπή του καπνίσματος αποτελεί, επομένως, σύνθετο ιατρικό πρόβλημα για την επίλυση του οποίου πρέπει να συνεργαστούν οι νευροεπιστήμες, η χημική βιομηχανία, η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική, η κοινωνική ψυχολογία και φυσικά πλήθος κλάδων της παραδοσιακής δυτικής ιατρικής.
Όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα ιστορία, η συνέργεια όλων αυτών των παραγόντων, υποστηριζόμενη από το κατάλληλο νομικό πλαίσιο και ικανή δόση συλλογικής υστερίας, διαφοροποίησε σημαντικά την τοπογραφία και την ανθρωπολογία του καπνίσματος. Φαντάζομαι, ωστόσο, ότι δεν είμαι ο πρώτος άνθρωπος στη ιστορία που θα πει ότι το κάπνισμα δεν είναι ένα απλό ιατρικό θέμα, αλλά ένα πολύ πιο σύνθετο φαινόμενο. Και μια όψη αυτού του φαινομένου συνίσταται στο ότι το να είναι κάποιος καπνιστής ή καπνίστρια αποτελεί δήλωση. Σχεδόν θα ήθελα να πω ταυτότητα, αν δεν υπήρχε τόσο μεγάλη θεωρητική συζήτηση γύρω από αυτό το ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι που καπνίζουν δεν κάνουν κάτι, είναι κάτι. Και με τη στάση τους κάνουν μια δημόσια δήλωση γι' αυτό που είναι.
Στις Ρίζες του Ρομαντισμού ο Isaiah Berlin έγραφε (αν θυμάμαι καλά, εξ αφορμής του τρόπου με τον οποίο έχει εδραιωθεί στη συλλογική συνείδηση του δυτικού ανθρώπου το αίτημα της ελευθερίας) ότι πολλές φορές αυτό που πιστεύουμε ή που διεκδικούμε είναι προϊόν εκτενών θεωρητικών επεξεργασιών που έχουν λάβει χώρα στο παρελθόν και για τις οποίες εμείς, οι αποδέκτες των αποτελεσμάτων τους, δεν έχουμε την παραμικρή γνώση. Σε αυτή τη βάση, θα ήθελα να καταθέσω κι εγώ μια υπόθεση εργασίας σχετικά με το κάπνισμα, η οποία παρεμπιπτόντως στηρίζεται σε ένα άλλο κείμενο του Berlin: Αυτό που κάνει δυνατή τη φαινομενικά αντιφατική στάση των καπνιστών (με σκοτώνει, αλλά δε θέλω να το κόψω το ρημάδι) είναι η ανεπίγνωστη υιοθέτηση των προτύπων ενός κινήματος, του κυρίαρχου μάλιστα κινήματος του 19ου αιώνα. Του ρομαντισμού. Ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε, ακόμα κι αν δεν το επιθυμούμε, πολλές εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής είναι απόρροια των εικόνων που έπλασε για τα υποκείμενα ο ρομαντισμός. Ο οποίος ρομαντισμός, ασφαλώς, δεν έχει καμιά σχέση με ροδόχροα ηλιοβασιλέματα και περιπαθείς Βαλεντίνους, όπως δεν έχει σχέση με αλήθειες και κανονικότητες που επιβάλλονται στην πραγματικότητα με μεταφυσική αναγκαιότητα:
Η ιδέα ότι υπάρχει ουράνια, κρυστάλλινη σφαίρα, ανεπηρέαστη από τον κόσμο της μεταβολής και της εμφάνειας, όπου οι μαθηματικές αλήθειες και οι ηθικές ή οι αισθητικές αξίες βρίσκονται σε πλήρη αρμονία, εγγυημένη από ακατάλυτους λογικούς δεσμούς, τώρα εγκαταλείπεται ή, στην καλύτερη περίπτωση, αγνοείται. Αυτό βρίσκεται στην καρδιά του ρομαντικού κινήματος, ακραία έκφραση του οποίου είναι η αυτοπροβολή της μεμονωμένης δημιουργικής προσωπικότητας ως δημιουργού του δικού της σύμπαντος· βρισκόμαστε στον κόσμο των εξεγερμένων ενάντια στις συμβάσεις, των ελεύθερων καλλιτεχνών, των σατανικών παρανόμων, των βυρωνικών απόκληρων· πρόκειται για τη «χλομή και εμπύρετη γενεά» που εξυμνήθηκε από Γερμανούς και Γάλλους ρομαντικούς συγγραφείς του πρώιμου 19ου αιώνα, τους θυελλώδεις προμηθεϊκούς ήρωες που απέρριψαν τους νόμους της κοινωνίας τους και έθεσαν στόχο τους να επιτύχουν την αυτοπραγμάτωση και την ελεύθερη αυτοέκφραση χωρίς να λογαριάζουν τις συνέπειες.
Αστεία, ασφαλώς, από πρώτη άποψη, η συσχέτιση των βυρωνικών απόκληρων με τους καπνιστές και τις καπνίστριες. Εξάλλου, η «χλομή και εμπύρετη γενεά» δεν έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα, αλλά από φυματίωση. Δεν πρέπει, ωστόσο, να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο ρομαντισμός εκτός από τα δύο τέρατα που έπλασε -το Διαφωτισμό ως έκφραση της άρνησής του, και τον εθνικισμό ως έκφραση της υπερβατικής ολοκλήρωσής του- έπλασε και μια ανθρωπολογία, η οποία στην πορεία της ιστορίας όρισε τις στάσεις εκατομμυρίων ανθρώπων από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Ενάντια στο λόγο, που ταυτίστηκε με το λόγο της εξουσίας, οι άνθρωποι αυτοί επέλεξαν προσωπικές διαδρομές που επιζητούσαν να δικαιώσουν το εσωτερικό τους φως, ακόμα κι αν αυτό το φως απειλούσε να τους κατακάψει.
Δεν έχει σημασία κατά πόσον το εσωτερικό φως κάποιου ανθρώπου φωτίζει τους άλλους ή όχι· ούτε κατά πόσον το υπηρετεί με επιτυχία· οφείλει να το υπηρετεί, έστω κι αν εξαιτίας αυτού γίνει γελοίος, έστω κι αν ό,τι κάνει καταλήγει σε αποτυχία. Ουσιαστικά, αυτό το είδος αποτυχίας θεωρείται ηθικά απείρως ανώτερο από την εγκόσμια επιτυχία, ακόμη και από την επιτυχία του καλλιτέχνη...
Μ' αυτόν τον τρόπο η τραγωδία διεισδύει στη ζωή ως μέρος της ουσίας της, κι όχι ως κάτι που επιλύεται μέσω ορθολογικής διευθέτησης.
Η επιλογή μου να καπνίσω δεν είναι αποτέλεσμα τεκμηριωμένης, ορθολογικής ανάλυσης, αλλά έκφραση της επιθυμίας μου να υλοποιήσω ένα αισθητικό πρότυπο που συνδέεται με την ατομική μου υπόσταση με μη απαλλοτριώσιμο τρόπο. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχει τόση σημασία ότι το πρότυπο αυτό μού το προμήθευσαν εκατοντάδες κινηματογραφικές ταινίες και χιλιάδες φωτογραφίες στον τύπο, όσο το ότι μου παρέχει τη δυνατότητα να οραματιστώ τον εαυτό μου ως μια ολοκληρωμένη ατομικότητα, η οποία, εξαιτίας ακριβώς του ανορθόλογου χαρακτήρα της απόφασής της, διεκδικεί την μοναδικότητά της απέναντι στην απρόσωπη εξουσία του λόγου που την κατακερματίζει. Και αν η απόλαυση του καπνίσματος έχει συνέπειες στην υγεία μου, τόσο το χειρότερο: Αναλώνω την ύπαρξή μου στο βωμό μιας προσωπικής αισθητικής επιλογής, η αξία της οποίας υπερβαίνει κατά πολύ την αξία οποιασδήποτε εξωτερικά επιβεβλημένης ορθολογικότητας.
Αν, όμως, ο καθένας κι η καθεμιά υλοποιούσαν τις προσωπικές τους αισθητικές επιλογές, θα το είχαμε κλείσει το μαγαζί προ πολλού. Όταν ο καπνιστής μοιράζεται την απόλαυσή του με άλλους, δημιουργεί λιμνάζουσες εστίες εκεί όπου οι άνθρωποι οφείλουν να παραμένουν προσηλωμένοι στις ορθές οικονομικές πρακτικές· όταν αρρωσταίνει, επιβαρύνει τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία· όταν εξαπλώνει το δύσοσμο νέφος του, οικειοποιείται ένα τμήμα του χώρου αμφισβητώντας το δημόσιο χαρακτήρα του. Οι προσωπικές επιλογές έχουν κόστος για το σύνολο. Σύμφωνα με το μοντέλο του στατιστικού ανθρώπου -άλλο ένα από τα τέρατα που γέννησε ο Διαφωτισμός- οι ορθολογικές επιλογές των υποκειμένων δεν μπορεί να υπαγορεύονται από την προσδοκία μιας φαντασιακής αυτοπραγμάτωσης, αλλά από τη «φυσική νομοτέλεια» που διέπει την κοινή ανθρώπινη φύση. Αν η επιλογή του καπνίσματος, λοιπόν, υλοποιεί ένα ανθρωπολογικό πρότυπο του Ρομαντισμού, η γενική απαγόρευση του καπνίσματος υλοποιεί ένα θεμελιώδες πρόταγμα του Διαφωτισμού.
Η επιλογή του καπνίσματος ενάντια σε κάθε ορθολογική κρίση αναδεικνύει το ρόλο της υποκειμενικής βούλησης στην οργάνωση της προσωπικής ζωής. Η επιβολή της απαγόρευσής του, αντίθετα, αναδεικνύει το ρόλο του λόγου στην οργάνωση του δημόσιου βίου. Η ιστορία έχει δείξει τους κινδύνους που κρύβουν και οι δυο αυτές προτάσεις, καθώς και οι κάθε λογής διαλεκτικές υπερβάσεις τους. Επειδή, όμως, δεν είναι όλες οι ιστορικές περιστάσεις ίδιες, οι όροι μιας διαλεκτικής σχέσης ενέχουν κάθε φορά διαφορετική ιστορική δυναμική. Σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή, η αντιστροφή των δύο παραπάνω διατυπώσεων ξαναθέτει ένα φαινομενικά τετριμμένο πρόβλημα με ενδιαφέροντα τρόπο: Η πρόταξη της υποκειμενικής βούλησης αναδεικνύει το ρόλο της επιλογής στην οργάνωση του δημόσιου βίου. Η πρόταξη του λόγου αναδεικνύει το ρόλο της επιβολής στην οργάνωση της προσωπικής ζωής.
ΥΓ.: Για όσους και όσες δεν το κατάλαβαν ήδη, αφορμή γι' αυτό το σημείωμα στάθηκε το βιβλίο του Isaiah Berlin, Το στρεβλό υλικό της ανθρωπότητας, μτφρ. Γ. Μερτίκας, επιμ. Γ. Λυκιαρδόπουλος, Κριτική, Αθήνα 2004.
* Ο Μανώλης Πατηνιώτης διδάσκει ιστορία των επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τι σοι γιουσουφης ειμαι,αν δεν μελοποιουσα και δεν τραγουδουσα του Προεδρου το ποιημα....Προεδρε,το χεις για Eurovision του χρονου...? Ονομα ντουετου "Αδιεξοδο",αφου θα μας κλεισουν τις πορτες....
Kαλησπερα. Καραφατμε,πολυ ενδιαφερον το βιντεακι,μονο 2 επιφυλαξεις.... Η πρωτη,εχει να κανει με τους συμπαραγωγους(ειδα στους τιτλους τελους ΑΔΕΔΥ και διαφορα συνδικατα οπως ιπταμενων φροντιστων και στην ενεργεια).Και οταν βλεπω εργατοπατερες μια καποια αναφυλαξια την παθαινω.... Η δευτερη εχει να κανει με τον αντιστοιχο ελληνα Κορεα.....Η Παπαρηγα,ο Τσιπρας, ο Σαμαρας....?Ποιος? Δειτε το παντως,αξιζει.
Οτι οι νέοι φίλοι μας, οι Ισραηλινοί, εξουσιάζουν την παγκόσμια πολιτική και οικονομία, ότι κυβερνάνε τον κόσμο όλο και από το παρασκήνιο κάνουν ό,τι γουστάρουν, το ξέραμε από παλιά, δεν είναι καινούργιο.
ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ είναι ότι η επιρροή που ασκούν φτάνει μέχρι τον αθλητισμό, παρ' ότι στον τομέα αυτό δεν έχουν να επιδείξουν σημαντικές διακρίσεις, δεν αποτελούν, δηλαδή, κάποιο υπολογίσιμο μέγεθος.
ΕΝΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ τους, που, όμως, επειδή είναι πολύ παλιό δεν προκαλεί πλέον αντιδράσεις, είναι η συμμετοχή τους στα ευρωπαϊκά αθλητικά δρώμενα, παρ' ότι η χώρα τους αποτελεί μέρος της Ασίας!
ΘΥΜΑΜΑΙ παλιότερα, όταν, κυρίως στο μπάσκετ, βρίσκαμε μπροστά μας την εθνική τους ομάδα, ή τη Μακάμπι, η πιο συνηθισμένη μας αντίδραση ήταν του τύπου «μα καλά, τι γυρεύει το Ισραήλ στην Ευρώπη; Γιατί δεν παίζει στη... γειτονιά του;».
ΟΜΩΣ, στη γειτονιά του το Ισραήλ μπορούσε να παίξει μόνο... πόλεμο, γι' αυτό και η Ευρώπη τού άνοιξε τη φιλόξενη αγκαλιά της. Και έτσι σήμερα φτάσαμε στο σημείο, μία ομάδα του, η Μακάμπι, να κάνει άνω-κάτω τη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση του μπάσκετ, το φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας.
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι, λίγο ώς πολύ, γνωστό. Ο τελικός γίνεται στις 8 Μαΐου, όταν το Ισραήλ γιορτάζει, με διά νόμου αναστολή κάθε δραστηριότητας των πολιτών του, την ημέρα των πεσόντων. Από τις 7 το βράδυ και μετά, η χώρα νεκρώνει. Αρα, η Μακάμπι, αν προκριθεί στον τελικό, που συνήθως γίνεται κατά τις 9.30 το βράδυ, δεν μπορεί να αγωνιστεί. Απαγορεύεται!
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, λοιπόν; Η Ευρωλίγκα άρχισε από χθες να βολιδοσκοπεί τις τηλεοράσεις που μεταδίδουν το φάιναλ φορ, για ενδεχόμενη έναρξη του τελικού στις 5.00 μ.μ. και του μικρού τελικού στις 2.15 μ.μ., σκέψη που, αν υιοθετηθεί, θα ισοδυναμεί με πλήρη υποβάθμιση της διοργάνωσης και καταστροφή του τηλεοπτικού προϊόντος.
Η ΚΙΝΗΣΗ αυτή σημαίνει πρώτον, ότι η Ευρωλίγκα ψάχνει να βρει τρόπο για να ικανοποιήσει την ομάδα του Ισραήλ, παρ' ότι αυτή δεν έθεσε το θέμα έγκαιρα, ώστε να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις. Και δεύτερον, ότι η όποια σοβαρότητα του θεσμού, μαζί με τα εμπορικά συμφέροντα που έχουν επενδυθεί σ' αυτόν, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, σε σχέση με τη θέληση της ισραηλινής Μακάμπι.
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ποιο είναι; Οτι το 1991 στο Παρίσι, η ίδια η Μακάμπι είχε παραβιάσει το νόμο, που τώρα ευλαβικά θέλει να τηρήσει. Και επίσης ότι ποτέ μέχρι σήμερα οι διοργανωτές δεν έλαβαν σοβαρά υπόψη τους το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, οι οποίοι έχουν αναγκαστεί να παίζουν Μεγάλη Τρίτη, Μεγάλη Πέμπτη, Μεγάλη Παρασκευή και ανήμερα του Πάσχα (συνήθως με λαμπρά -είναι αλήθεια- αποτελέσματα!).
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΝΟΜΙΑ, λοιπόν, και την αξιοπιστία της διοργάνωσης, δύο λύσεις υπάρχουν: ή να παίξει η Μακάμπι άνευ όρων στο φάιναλ φορ ή να αποσυρθεί και τη θέση της να πάρει η ομάδα που απέκλεισε στα πλέι οφ, δηλαδή η ισπανική Κάχα Λαμποράλ. Οτιδήποτε άλλο υποβαθμίζει τη διοργάνωση και υποτιμά τις άλλες ομάδες, και πρώτα πρώτα, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, τον εκπρόσωπο της χώρας μας, Παναθηναϊκό. fsyrigos@enet.gr
Πολλοί Τσέχοι ένιωσαν έκπληξη, άλλοι αισθάνθηκαν προσβεβληµένοι. Σε κάθε περίπτωση θέλουν να σιγουρευτούν ότι ο πρόεδρός τους δεν θαµπει ποτέ ξανά στον πειρασµό να κλέψει πένα. Μάλλον αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο περισσότεροι από 5.000 πολίτες της Τσεχίας συµµετέχουν µέσω του Facebook σε µια εκστρατεία µε σκοπό να στείλουν χιλιάδες πένες στον Βάτσλαβ Κλάους. Ο τσέχος πρόεδρος ισχυρίζεται ότι δενέκανε κάτι κακό βάζοντας στην τσέπη του την ακριβή πένα, την οποία είχε χρησιµοποιήσει λίγο νωρίτερα για να υπογράψει µαζί µε τον χιλιανό οµόλογό του Σεµπάστιαν Πινέρα µια σειρά από συµφωνίες κατά την επίσκεψή του στο Σαντιάγο. «Ηταν µια πένα µετα σύµβολα τουκράτους της Χιλής. Είναι σύνηθες µετά την υπογραφή συµφωνιών να κρατούν τις πένες οι ηγέτες» δήλωσε εκπρόσωπος της τσεχικής προεδρίας. Αν όµως εκθέτει κάτι τον τσέχο πρόεδρο, αυτό είναι ο τρόπος µε τον οποίο τήρησε αυτή την παράδοση. Στο βίντεο που έκανε τον γύρο του κόσµουκι έχουν δει εκατοµµύρια χρήστες του ∆ιαδικτύου στο YouTube, ο Κλάους εµφανίζεται να ανοίγει δήθεν αδιάφορα τη θήκη µε την πένα που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι, την ώρα που ο Πινέρα κάθεται δίπλατου κάνοντας δηλώσεις προς τους δηµοσιογράφους. Αφού βγάζει τηνπένα από τηθήκη, φέρνει το χέρι του κάτω από το τραπέζι επιχειρώντας, όπως µπορεί να υποθέσει κανείς,να βάλει την πένα στη δεξιάτσέπη του σακακιού του. Φαίνεται όµως ότι η δεξιά τσέπη δεν βολεύει, οπότε περνάει την πένα στο αριστερό του χέρι και από εκεί στην αριστερή τσέπη του σακακιού. Η πιο σπαρταριστή σκηνή έρχεται στο τέλος, όταν µε το ίδιο αδιάφορο ύφος αλλά και εµφανή ικανοποίησηπου αποκαλύπτεται µε έναελαφρύ µειδίαµα, κλείνει τη θήκη.
«ή ενεργεια του προέδρου ήταν απολύτως ανάρµοστη» δήλωσε ένας τσέχος φοιτητής της ιατρικής στο πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες αποτυπώνοντας τη διάθεση πολλών συµπατριωτών τουπρος το πρόσωπο του Κλάους, για τηνκλεπτοµανία του οποίου αµφιβάλλουν πλέον ελάχιστοι στη χώρα του.
Τηρώντας το πρωτόκολλο που επιβάλλουν οι καλοί τρόποι της διπλωµατίας, η προεδρία της Χιλήςαπέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο για το περιστατικό– και πολύ περισσότερο να ζητήσει πίσω την πένα, που εκτός από τα χιλιανά σύµβολα έφερε και ηµιπολύτιµους λίθους.
Θέμα: Απ: Παγκόσμια κοινωνικά θέματα 
Τετ 30 Μαρ 2011, 2:25 pm
..........
