οι μαυραετοί της Δράμας θρηνουν τον χαμό ενός από αυτούς (Θεόφιλος το όνομά του) .... τα έχουν βάψει μαύρα κι από το πέτσινο πέναλτι της Κρήτης ..... ανακοίνωσε ο πρόεδρός τους ότι πουλάει την ομάδα .... όλα τα κακά της μοίρας τους μαζί
ευκαιρία για ένα ασφαλές τρίποντο
ΥΓ .... προσοχή στην κερκίδα ..... οι Δραμινοί πενθούν τον χαμό ενός φιλάθλου .... μην προκαλέσετε .... σεβαστείτε το .... συμπάσχετε για να κερδίσετε φίλους
Στην Κρήτη βρέθηκε τη Δευτέρα ο Εμίλιο Φερέρα για να παρακολουθήσει τον προσεχή αντίπαλο της ομάδας του, τη Δόξα Δράμας κόντρα στον ΟΦΗ. Στο μεταξύ, ικανοποίηση επικρατεί για την απόδοση του Βαγγελόπουλου, που επέστρεψε από τον τραυματισμό του, ενώ επιστρέφει στα πλάνα του Βέλγου τεχνικού ο Λόπεζ.
Πανθρακομουρηδες,για να ξερετε με ποια ομαδα θα παιξετε την Κυριακη.
Την δεκαετια του 80 στην Θεσσαλονικη,ο μοναδικος συνδεσμος οπαδων που υπηρχε στην πολη,πλην Παοκ και Αρη,ηταν ο Αντωνης Καστρινος.
Συνδεσμος οπαδων Δοξας Δραμας,ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ.Συνδεσμους τους ελεγαν τοτε και οχι κλαμπ οπως εκμοντερνιστηκαν αργοτερα.
Και σε καθε αγωνα της Δοξας,ειτε στην Δραμα,ειτε εκτος,δεν υπηρχε περιπτωση να να κουβαληθουν λιγοτεροι απο 500 ατομα.Δεκαδες λεωφορεια ακολουθουσαν τους μαυραετους οπου και εαν επαιζαν.
Με προσωπικη εμπειρια το 1979 στην Λαρισσα, στο ντερμπυ των ντερμπυ.Λαρισσα Δοξα για την ανοδο στην Α Εθνικη,οπου πανω απο 7.000 Δοξαιοι ακολουθησαν την ομαδα τους.
Κερδισαν τα βυσσινι αλογατα με πεναλτυ στο 89 του Μαντζουρακη και ανεβηκαν στην Α Εθνικη,οπου και οργιαζαν για πολυ καιρο.
Γραφω τα παραπανω για να δειξουμε το σεβασμο που αρμοζει στον αντιπαλο το Σαββατο.Οσοι θα ειμαστε εκει.
Και πως δειχνεις σεβασμο στον αντιπαλο ρε μεγαλε,θα πουν οι ξερολες ;Κανοντας το μεγαλυτερο θορυβο για την ομαδα μας απο τις κερκιδες και σκουντωντας τους ποδοσφαιριστες να δωσουν τα παντα για την νικη του Πανθρακικου.
Επειδη πολλα κουλα μπορουν να γινουν,κατι γεροι λυκοι και κατι αλεπες μυστηριες ας περασουν το μηνυμα.Την εχουμε την Δοξα.Μπορουμε το διπλο.Αλλα θελει η παρουσια και του κοσμου και της ομαδας,να ειναι οσο πιο εξυπνη μπορει.
Αλλωστε μιλαμε για την πιο ιστορικη επαρχιακη ομαδα.
Και δε μιλαω για τα οπαδικα. Αυτα με ενδιαφερουν απο λιγο,εως καθολου.
Μιλαω για το ΘΡΥΛΟ (το γνησιο κι οχι τον γιαλαντζι των ΜΜΕ) που περικλειει τους ιστορικους ΜΑΥΡΑΕΤΟΥΣ του ελληνικου ποδοσφαιρου.
Ενας θρυλος,που οικοδομηθηκε στα μεσα του προηγουμενου αιωνα και ευτελιστηκε οσο δεν παει απο ανικανους ανθρωπους,τα τελευταια δεκαπεντε χρονια.
Οταν η ΔΟΞΑΡΑ επαιζε τελικους κυπελλου με τον Ολυμπιακο στο ...ουδετερο της Λεωφορου Αλεξανδρας τη δεκαετια του '50,κατι αλλοι νεοπλουτοι "ευρωπαιοι" (εδω της περιοχης...) δεν ειχαν ιδρυθει καν.
ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1918.
Αυτο τα λεει ολα,αλλα δε λεει τιποτα απο μονο του...
Επειδη πολλα κουλα μπορουν να γινουν,κατι γεροι λυκοι και κατι αλεπες μυστηριες ας περασουν το μηνυμα.Την εχουμε την Δοξα.Μπορουμε το διπλο.Αλλα θελει η παρουσια και του κοσμου και της ομαδας,να ειναι οσο πιο εξυπνη μπορει.
loco , ψήνω τον cappo να πάμε παρέα, οπότε δυό γερόντια είναι καλύτερα απο ένα γέρο και ένα λύκο.Οπως και νάχει όμως θα είμαι εκεί, και πιστεύω πως θα φερθούμε κόσμια σε μια ομάδα με βαρύ όνομα. Να σου πώ πως δόξα δράμας ήταν ο μπαμπάς μου. Ο δικός σου τι ήταν αλήθεια ρε Σαλονικιέ ;
Εμεις της γεννιας μου των,πενηντα βαλε-πενηντα βγαλε,απο ολους τους αντιπαλους του Πανθρακικου τα χρονια εκεινα,δεος αισθανομασταν μονο για την Δοξα.
Πραγματικο δεος, σε σημειο που να ζηλευουμε τους Δραμινους για την τυχη τους να υποστηριζουν μια ομαδα σαν την Δοξα.
Και οταν καταφερναμε να τους βαζαμε απο κατω,οπως εκανε ο Φιλιππας ο Αιβαζης,παιρνώντας οκτω αντιπαλους του και μπαινοντας με την μπαλα στα διχτυα,νοιωθαμε σαν να ειμασταν στον παραδεισο. Οκτω Δοξαιους περασε ο καριολης ο Αιβαζης και τους ξεφτυλισε.Δεν ηταν καθολου μικρο πραγμα.Μιλουσε ολη η Β.Ελλαδα για το κατορθωμα του Πανθρακικου. Ποια χορτα και χλοοταπητες και μπαμπαλα.Σε ψιλο χαλικακι,ετρωγαν τις ψυχες τους και το ευχαριστιοντουσαν.
Εμενα αυτο που μου αρεσε στη Δοξα,ηταν οτι οι οπαδοι της,ποτε δεν πηραν ψηλα τον αμανε,οσο τουλαχιστον τον πηραν κατι ανυπαρκτοι (εδω της περιοχης...)
Και μιλαμε,οτι θα ειχαν το δικαιωμα να το κανουν και μαλιστα με το παραπανω.
Γι' αυτο και ειχαν μονο συμπαθειες.
Ολοι οι παλιοι κομοτηναιοι αλλωστε,την ειχαν πολυ ψηλα τη ΔΟΞΑΡΑ...
Δεν ειναι τυχαιο αυτο.
Και μενα ο συγχωρεμενος ο πατερας μου (πολυ συχνα τον μελεταω τωρα τελευταια και ισως θα επρεπε να του αναψω κανα κερι καμμια μερα...) εκτος απο την αγαπη για το επαρχιακο ποδοσφαιρο (πλην μιας ομαδας,εδω της περιοχης...) που μου περασε,μου περασε και αυτο...
ΠΑΝΘΡΑΞ και ΔΟΞΑ.
Χλευασμος για το ΠΟΚ (και ειναι κατι που δεν τον ακουσα,δυστυχως...) και για τα "δεκανικια" τους (ΠΑΟΚ και Αρη...)
Επειδη πολλα κουλα μπορουν να γινουν,κατι γεροι λυκοι και κατι αλεπες μυστηριες ας περασουν το μηνυμα.Την εχουμε την Δοξα.Μπορουμε το διπλο.Αλλα θελει η παρουσια και του κοσμου και της ομαδας,να ειναι οσο πιο εξυπνη μπορει.
loco , ψήνω τον cappo να πάμε παρέα, οπότε δυό γερόντια είναι καλύτερα απο ένα γέρο και ένα λύκο.Οπως και νάχει όμως θα είμαι εκεί, και πιστεύω πως θα φερθούμε κόσμια σε μια ομάδα με βαρύ όνομα. Να σου πώ πως δόξα δράμας ήταν ο μπαμπάς μου. Ο δικός σου τι ήταν αλήθεια ρε Σαλονικιέ ;
Δεν θα σου πω,γιατι μπορει να καταλαβεις ποιος ειμαι και δεν θελω.Παντως για να ξερεις,μαζι με τον Θαναση τον Λουκανιδη,κανονιζανε τις ντιζεζ στην Οαση. Γνωριστηκαν στο ορφανοτροφειο,οπου εμενε και ο αδερφος του,ο μεγαλος Νεοτακης Λουκανιδης.Ο δικος μου ηταν μαστορας στα χτισιμα του ναου στα Φατηριακα.Βαθυρυακος επρεπε να γραψω αλλα για να καταλαβαινουν και οι νεοτεροι ας το εκφερωμεν τουρκιστι!
Τι μου θύμισες τωρα ρε πανάθεμάσε.Αφου από ένα σημείο και μετά ο Φίλιππας δεν έπαιζε, αλλά στα παιχνίδια με την Δόξα τον ξεκινούσε πάντα. Θυμάμαι πάντως τους οπαδούς τους.Κάτι λαζόφατσες ήταν ...γαμησέτα. Αφου έλεγα (μικρός ήμουν τότε), από αυτούς τους Δραμινούς ο καλύτερος πρέπει να δέρνει δυό φορές τη μέρα την μάννα του.
Ποιος θυμαται εναν Δραμινο,που ειχαμε για αρκετα χρονια και αρχηγο μαλιστα ;
Τον Ξανθοπουλο.Ενα πραγματικο χαφ,που οργωνε το κεντρο.
Και οχι σαν τα σημερινα, που το παιζουν χαφ,αλλα στην πραγματικοτητα ειναι
μπαρ-χαφ!
Φορούσε το Νο 8 .Το ίδιο νούμερο πρέπει να πήρε μετά ο Βασιλακάκης, και αργότερα ο Μεϊμάρης. Μη ξεχνάμε πάντως μια και μίλησες για καμπάνες τακούνια και Μαυριτανούς , ότι η Δράμα τότε ήταν η Μητέρα των '' καλόμπαρων'' στην Ελλάδα.Μακράν πρώτη σε τροφοδοσία όλων των ....μαγαζιών. loco κρατιέσαι καλά βλέπω από μνήμη.
Μπαλα πραγματικη,παλαιας κοπης μεν,να χες πολλα ματια να την βλεπεις, δε.
Οχι σαν την σημερινη,που αμα κατσεις να δεις ενα ματς στην τι-βι και σηκωθεις καπου αναμεσα να μαγειρεψεις στην κουζινα,λεμε τωρα,οταν επιστρεψεις θα εισαι στην ιδια φαση.
Μιλαμε για σεντερ φορ.Και τα ψαχνουμε.Ποιος θυμαται τον μεγαλο Στραντζαλη της Δοξας.Χωρις ιχνος πλακας,μονον τον Ντρογκμπα,θα εβαζα διπλα του.Μπορειτε να γελασετε ελευθερα,οσοι θελετε.Δεν ξερετε και αυτο ειναι καλο αλλοθι.