Ένα από τα στοιχήματα των επόμενων εκλογών είναι να αναδείξουν στα χέρια ποιου θα «σκάσει» η χώρα. Μοιραία αυτός στου οποίου τα χέρια θα σκάσει να αναλάβει και το ανάλογο ιστορικό τίμημα.
Κάνοντας μια περιληπτική ανασκόπηση των αιτιών της ελληνικής χρεοκοπίας ευθαρσώς θα μπορούσα να ξεχωρίσω μέσα σε αυτά, εκείνα που συνιστούν μια προβληματική διαχείριση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.
Ο λαϊκισμός με δανεικά...
Ο σοσιαλισμός του Ανδρέα Παπανδρέου δεν ήταν εφικτό να επιβληθεί και να μακροημερεύσει, εγκαθιδρύοντας το κρατικοδίαιτο πελατειακό και παρασιτικό μοντέλο, αν δεν υπήρχαν οι δυνατότητες αύξησης του δημοσίου χρέους και οι επιδοτήσεις από την ΕΟΚ.
Οι επιδοτήσεις από την ΕΟΚ αντί να συνεργήσουν στην δημιουργία ενός ανταγωνιστικού οικονομικού μοντέλου που θα έβρισκε μια θέση στο νέο παγκόσμιο οικονομικό καταμερισμό, εξομάλυναν και έκαναν εφικτή μια ευημερία χωρίς ανταγωνιστική οικονομία.
Οι μακροπρόθεσμες αιτίες της ελληνικής χρεοκοπίας λοιπόν έχουν τις ρίζες τους στην κακή διαχείριση της ένταξης στην ΕΟΚ, οι πιο μακρές αιτίες έχουν βαθύτερες πολιτισμικές ρίζες...
Παρ΄ όλα αυτά όμως, ο Ανδρέας Παπανδρέου, που είναι ο βασικός υπεύθυνος του οικονομικού μοντέλου που επικράτησε στην μεταπολίτευση, όποτε η χώρα βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας, όπως το 1985, είχε το σθένος, έστω και την τελευταία στιγμή, να σώζει την παρτίδα.
Ο «Βούδας» της Ραφήνας
Τα τελευταία και καθοριστικότερα αίτια της ελληνικής χρεοκοπίας έχουν να κάνουν με την κακή διαχείριση της ένταξης της χώρας στη ζώνη του ευρώ.
Η κυβέρνηση Σημίτη έβαλε τη χώρα στο χώρο της ανταγωνιστικής οικονομίας του ευρώ, χωρίς να κάμψει τις αντιστάσεις του βαθέως συστήματος της πελατοκρατίας και να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Παρ΄ όλα αυτά όμως παρέδωσε αξιοπρεπείς κρατικούς απολογισμούς.
Τη βασική ευθύνη της ελληνικής χρεοκοπίας την φέρει η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή η οποία στην εξαετία 2004-2009 φόρτωσε την χώρα με 110 δισ. χρέος εκ των οποίων τα περισσότερα από τα μισά πρωτογενούς.
Λόγω της ευρωζώνης η χώρα απέκτησε πρόσβαση σε εύκολο δανεισμό και η έλλειψη ικανότητας ή και διάθεσης ελέγχου του πελατειακού παρακράτους εκτόξευσε τις δαπάνες. Η χρεοκοπία λοιπόν θα μπορούσε να αποδοθεί την τελευταία δεκαετία στην κακή διαχείριση της παρουσίας της χώρας στη ζώνη του ευρώ.
Μακροπρόθεσμα λοιπόν η αιτία της χρεοκοπίας θα μπορούσε να αποδοθεί στην κακή διαχείριση της ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ προς όφελος του πελατειακού κράτους που εγκαθίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μεσοπρόθεσμα η αιτία ήταν εγκληματική διαχείριση της παρουσίας στο ευρώ και των χαμηλών επιτοκίων από τον Κώστα Καραμανλή.
Το γεγονός πως η Ελλάδα στην ιστορία της έχει χρεοκοπήσει άλλες τέσσερις φορές, καταδεικνύει τις βαθύτερες πολιτισμικές αιτίες. Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που ψάχνουν αφορμή για να χρεοκοπήσουν...
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι τα κόμματα που φέρνουν την μερίδα του λέοντος της ευθύνης της ελληνικής χρεοκοπίας. Μικρότερη ευθύνη, αλλά όχι αμελητέα φέρνουν τα κόμματα της αριστεράς που έδωσαν το προκάλυμμα αριστερής ιδεολογίας στο κρατικοδίαιτο παρασιτικό μοντέλο.
Η ελληνική αριστερά έχει καταστεί η οπισθοφυλακή των δυνάμεων του παρασιτισμού και της πελατοκρατίας που είχαν το έλεγχο της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Θέμα εβδομάδων...Εντός του καλοκαιριού ή το πολύ των επόμενων μηνών, υπάρχει αυξημένη πιθανότητα μιας ελληνικής κατάρρευσης σαν επακόλουθο της κακής διαχείρισης της ελεγχόμενης χρεοκοπίας στην οποία έχει περιέλθει η χώρα από το 2010 με τα αλλεπάλληλα μνημόνια.
Μοιραία η χώρα θα «σκάσει» στα χέρια αυτού που θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Η κατάρρευση της χώρας είναι πιθανό να συνοδευτεί από κοινωνικές ταραχές και εξοστρακισμό ή εξαναγκασμό εξόδου από το ευρώ. Η έξοδος από το ευρώ θα έχει δραματικές συνέπειες στην γεωπολιτική υπόσταση της χώρας στο διεθνές στερέωμα και ίσως αποτελέσει το σημείο «αφύπνισης» της κοινής γνώμης από τις θεωρίες συνωμοσίας σε ό,τι αφορά τα αίτια της κρίσης.
Από ηθικής και ιστορικής σκοπιάς θα ήταν δίκαιο η χώρα να «σκάσει» στα χέρια των δυο ή του ενός από τα δυο κόμματα που φέρουν την μερίδα του λέοντος της ευθύνης για τη χρεοκοπία, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Αν νικητής των επόμενων εκλογών αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ η απόσταση μεταξύ προγραμματικών διακηρύξεων και πραγματικότητας ίσως επιταχύνουν την ανεξέλεγκτη «κατάρρευση» και η χώρα να «σκάσει» στα χέρια του
κ. Τσίπρα.Καθώς έχει επιδείξει σημαντική ανευθυνότητα υποσχόμενος την επάνοδο στα εισοδήματα και τις συντάξεις της εποχής της ευημερίας με δανεικά και εκβιάζοντας την Ευρώπη για ένα πρόβλημα η λύση του οποίου βρίσκεται στην ελληνική μεταρρύθμιση, ενδέχεται να χρεωθεί την κατάρρευση της χώρας και την έξοδο από το ευρώ.
Τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος δεν έχουν τολμήσει να αναλάβουν την ευθύνη των παρατάξεών τους για την οικονομική και πολιτική χρεοκοπία της χώρας.
Αμφότεροι αντί εξυγίανσης, της επανίδρυσης και απόστασης από το παρελθόν, προσπαθούν ανεπιτυχώς να εκβιάσουν το εκλογικό σώμα, με τους πραγματικούς κινδύνους που κρύβει η μετατροπή ενός νεοσταλινικού μετακομουνιστικού μορφώματος σε κόμμα εξουσίας σε μερικούς μήνες.
Προσπαθούν μέσω του εκφοβισμού του εκλογικού σώματος να μείνουν οι ίδιοι που μας χρεοκόπησαν οικονομικά, πολιτικά και ηθικά.
Θα ήταν πιο αποτελεσματικό ο κ. Σαμαράς αντί να εκλιπαρεί τη στήριξη Καραμανλή, να τον είχε παραπέμψει σε πολιτικό δικαστήριο για την ευθύνη της εξ αμελείας ή όχι χρεοκοπίας της χώρας.
Το ίδιο έπρεπε να κάνει και ο κ. Βενιζέλος για όσους στις αρχές του 2010 κλώτσησαν την τελευταία ευκαιρία διάσωσης της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του, είναι «αναλφάβητοι» καθώς προσπαθούν να ερμηνεύσουν μια περίπλοκη κατάσταση μετάβασης σε μια νέα φάση της μετανεωτερικής εποχή, με απλοϊκά εργαλεία της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι θύματα της πολιτικής παιδείας που έλαβαν στην εγκλωβισμένη στο παρελθόν κομμουνιστική αριστεράς.
Αυτό δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τις ευθύνες που αναλαμβάνουν εν τη αγνοία τους.
Είναι γνωστή όμως η φράση του Σ. Τσβάιχ πως
στην ιστορία δεν περισσεύει χρόνος για να είναι δίκαιη. Ο λαός είναι κακός δικαστής βραχυπρόθεσμα καθώς λειτουργεί με θυμικό το οποίο κινείται σαν εκκρεμές.
Αυτούς που σήμερα τους αποθεώνει, αύριο μπορεί να τους σέρνει στα τάρταρα, για να το μετανιώσει μεθαύριο.
Ο Ευριπίδης έλεγε πως «Είναι ευτυχής όποιος έχει μελετήσει ιστορία γιατί αυτός ούτε τους πολίτες παρακινεί στην καταστροφή, ούτε ο ίδιος γίνεται άδικος.» Ο κ. Τσίπρας και το περιβάλλον εμφανίζουν συμπτώματα αλλεργίας προς την ιστορία.
Η χώρα είτε με ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είτε με ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση με το παρόν πολιτικό σκηνικό δεν είναι "κυβερνήσιμη" (όπως έχουμε γράψει εσχάτως...)
και αυτό θα το πληρώσουμε όλοι και κυρίως οι νεώτεροι.Πηγή:
www.capital.gr