Χρόνια πολλά σε όλες σας

Ιδιαίτερα στις κυρίες του forum.
mrs vavel, zana, gringa, macca ,

είδες τι γίνεται πρόεδρε αν βλέπεις με γυναίκα τους αγώνες ..... 3-1 στο χαλαρό .....

karafatme έγραψε:

είδες τι γίνεται πρόεδρε αν βλέπεις με γυναίκα τους αγώνες ..... 3-1 στο χαλαρό .....

Exω δεί ούκ ολίγους αγώνες παρέα με το ...ασθενές φύλλο.
Θα κάτσω να μετρήσω νίκες ,ήττες και ισοπαλίες, και θα σου πώ.Αν και μου είναι αρκετά επίπονο θα σου στείλω pm με όλα τα αποτελέσματα.

gerolykos έγραψε:

Χρόνια πολλά σε όλες σας

Ιδιαίτερα στις κυρίες του forum.
mrs vavel, zana, gringa, macca ,

Πρόεδρε σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ, Είσαι ένας τζέντλεμαν !!!!!!!!!!

Νά 'σαι καλά Πρόεδρε.

Γιατί η Έλλη θέλει σκότωμα;

Η Έλλη θέλει σκότωμα
θέλει καραμανιόλα
γιατί άφησε τον άντρα της
και τα παιδιά της όλα

To τραγούδι της Έλλης είναι γνωστό παραδοσιακό τραγούδι της Σμύρνης. Στην πρώτη ηχογραφημένη έκδοση του, περίπου το 1915, φέρει το τίτλο «Έλλη – Έλλη» και αποδίδεται από τη Σμυρναίικη Εστουδιαντίνα (ηχογράφηση Σμύρνης). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1919, θα ηχογραφηθεί στην Αμερική από τον Γ. Κατσαρό – Θεολογίτη (το πραγματικό του όνομα) με παραλλαγμένο τίτλο : «α κακούργα ΄Ελλη». Αυτή η ηχογράφηση είναι και η η πρώτη επίσημη ηχογράφηση του Γ. Κατσαρού. Στην εποχή μας τραγουδήθηκε από τη Γλυκερία και πολλές άλλες κομπανίες. Πάντως, στιχουργικά δεν έχει καμία σχέση το τραγούδι που ερμήνευσε ο Κατσαρός με το τραγούδι που ερμήνευσε η Γλυκερία (παρακάτω μεταφέρονται και οι δύο στιχουργικές εκδοχές).

Η ιστορία της Έλλης:

Στα τέλη του 1800 η κοινωνία της Σμύρνης αναστατώθηκε από το σκάνδαλο της τσαχπίνας και ξεδιάντροπης Έλλης. Μικροπαντρεμένη και μητέρα, τουλάχιστον, δύο παιδιών έτυχε να ερωτευτεί έναν Τούρκο αξιωματούχο (τον κομισέρη) και παρακινημένη από τον τυφλό έρωτα της, εγκαταλείπει τον άντρα και τα παιδιά της και πάει να ζήσει με τον Τούρκο ομορφονιό.

Τα αντανακλαστικά της τοπικής κοινωνίας ενεργοποιούνται άμεσα. Πρέπει να στιγματίσει την ανεύθυνη πράξη της εγκατάλειψης των παιδιών και του συζύγου. Πρέπει να ρίξει χολή στο γεγονός ότι μία Χριστιανή ζει με έναν αγαρηνό. Πρέπει να ανυψώσει το ηθικό των ανδρών (μας έφαγε την κοπέλα ο Τουρκαλάς). Και τι κάνει; Μήπως βία, μαχαίρια και αίματα; Τίποτα από αυτά. Ενεργεί με άμεσο και διαχρονικό τρόπο. Ο Όμηρος της φυλής επιστρατεύεται και πλάθει ένα από τα ομορφότερα τραγούδια μας, καταδικάζοντας για πάντα την κακούργα Έλλη στο πανελλήνιο.

Αναγνώστετο στη σύγχρονη εκδοχή καθώς και στην αρχική του Γ. Κατσαρού (προσέξτε την ιδιαίτερη ερμηνεία, που έδιναν οι ΄Ελληνες του 1919 στον όρο «λεβέντισσα»):

Η ΄Ελλη (σύγχρονη εκδοχή)
Η Έλλη θέλει σκότωμα
θέλει καραμανιόλα
γιατί άφησε τον άντρα της
και τα παιδιά της όλα

Αμάν αμάν Έλλη
κανένας δε σε θέλει
γιατί είσαι φιλημένη
στα χείλη δαγκαμένη

Η Έλλη θέλει σκότωμα
με δίκοπο μαχαίρι
γιατί άφησε τον άντρα της
και πήρε κομισέρη

Αμάν αμάν Έλλη
κανένας δε σε θέλει
γιατί είσαι φιλημένη
στα χείλη δαγκαμένη

Η Έλλη θέλει σκότωμα
θέλει καραμανιόλα
γιατί ποτέ δεν άκουσε
της μάνας της τα λόγια

Αμάν αμάν Έλλη
κανένας δε σε θέλει
γιατί είσαι φιλημένη
στα χείλη δαγκαμένη

" frameborder="0" loading="lazy" allowfullscreen >


Α! ΚΑΚΟΥΡΓΑ ΕΛΛΗ (ερμηνεία Γ. Κατσαρού, 1919)
Βρε η Έλλη άντε θέλει σκότωμα με δίκοπο μαχαίρι
με δίκοπο μαχαίρι, (δις)
γιατ’ άφησε άντε βρε τον άντρα της και πήρε κομισέρη
και πήρε κομισέρη.

Α! βρε κακούργα Έλλη φαντάρος δεν σε θέλει,
γιατί ‘σαι φιλημένη από τον κομισέρη.

Βρε η Έλλη άντε τ’ απεφάσισε λεβέντισσα να ζήσει
λεβέντισσα να ζήσει, (δις)
βρε και δεν τη νοιάζει άντε στο ντουνιά στους δρόμους κι ας ‘πομείνει
στους δρόμους κι ας ‘πομείνει.

Αμάν αμάν Έλλη κανένας δε σε θέλει,
γιατί ‘σαι φιλημένη στη γάμπα τσιμπημένη.

Α! βρε κακούργα Έλλη φαντάρος δε σε θέλει,
παράτησες τον άντρα σου και πήρες κομισέρη.

Βρε η Έλλη άντε θέλει ζάχαρη και ρούσικο αλεύρι
και ρούσικο αλεύρι, (δις)
βρε να φτιάξει άντε τα γλυκίσματα να πάει στον κομισέρη
να πάει στον κομισέρη.

Α! βρε κακούργα Έλλη φαντάρος δεν σε θέλει,
γιατί ‘σαι φιλημένη από τον κομισέρη.

Βρε η Έλλη άντε (ε)περπάτησε στης Σμύρνης τα σοκάκια
στης Σμύρνης τα σοκάκια, (δις)
κι οι Τούρκοι άντε ενομίσανε πως είναι ραμαζάνια
πως είναι ραμαζάνια.

Mrs Vavel δικό σας.

Υποκλίνομαι.........

Η ΄Ελλη (σύγχρονη εκδοχή)
Η Έλλη θέλει σκότωμα
θέλει καραμανιόλα
γιατί άφησε τον άντρα της
και τα παιδιά της όλα

Αμάν αμάν Έλλη
κανένας δε σε θέλει
γιατί είσαι φιλημένη
στα χείλη δαγκαμένη

Η Έλλη θέλει σκότωμα
με δίκοπο μαχαίρι
γιατί άφησε τον άντρα της
και πήρε κομισέρη

Αμάν αμάν Έλλη
κανένας δε σε θέλει
γιατί είσαι φιλημένη
στα χείλη δαγκαμένη

Η Έλλη θέλει σκότωμα
θέλει καραμανιόλα
γιατί ποτέ δεν άκουσε
της μάνας της τα λόγια

Αμάν αμάν Έλλη
κανένας δε σε θέλει
γιατί είσαι φιλημένη
στα χείλη δαγκαμένη

Αυτή την εκδοχή πάντως δεν τη τραγουδάει η γλυκερία. Ούτε βέβαια και την παλιά. Υπάρχει και τρίτη ενδεχόμενα πιό soft ;
Μπραβο στη μικρή Ελλη πάντως σε όλες τις...εκδοχές

Όταν τα πιτσιρίκια κάνουν αυτό που αγαπάνε, ΤΑ ΣΠΑΝΕ...



Τη διασκευή στην "Οδό Ονείρων" του Χατζιδάκι έχουν κάνει 16χρονα παιδιά, στο πρώτο schoolwave που διοργάνωσε το περιοδικό Schooligans.

Το συγκρότημα λέγεται Musica Ficta και ο τραγουδιστής τους (ο Απόλλωνας, αν θυμάμαι καλά) ήταν τότε μόλις 14 χρονών!

http://www.myspace.com/musicaficta2005

Και μια και τη θυμήθηκα την "Οδό Ονείρων", πάρτε και το παρακάτω. Αγαπημένο, λατρεμένο και ΜΟΝΑΔΙΚΟ:


Το πάρτυ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ από τη μουσική παράσταση "Οδός Ονείρων" σε μουσικη του Μάνου Χατζιδάκι

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,
κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει,
γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή και
όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία
μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,
μαζί με μας και τα όνειρα μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.


Γι' αυτό ένα πάρτυ σ' αυτό το δρόμο
είναι πιο θλιβερό και από τον ίδιο το θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,
δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί,
ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,
μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,
ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται...


Γι' αυτό ένα πάρτυ στην Οδό των Ονείρων
είναι πιο θλιβερή και από τη στιγμή του ονείρου,
είναι ένα ξέφτισμα ζωής,
ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.


Κοιτάχτε τούτο το κλουβί
είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι
θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει...
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει


Τί τρυφερή φωνή που είχε αυτός ο Χορν...

Και γιατί δεν γράφονται σήμερα τέτοιες μουσικές?

Δε με βλέπω να κοιμάμαι απόψε...

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

Μπας και κουλάρουμε λίγο.
sea , she rules us all. όπως θάλεγε και ο Σαίξπηρ.

Σήμερα θα τα πετύχω.(για καλαμάρια μιλάω)

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ... με Beyonce

καλημέρα, καλημέρα.


Νονέ Μέρκιουρι ζήτησες Μέρκιουρι θα λάβεις.
Θα πάς στη φυλή τελικά ;

Εγω τα βλέπω ρε Μάκη τα κολονάκια, το ΤΤ δεν τα βλέπει.Καλή δύναμη πάντως, και ΄΄ΜΠΑΜΠΑ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ ΄΄

Oλο παω να σας στρεψω στην ποιοτητα κι ολο μου ξεφευγετε....υποκουλτουριαρηδες....
Ζητω η υπερκουλτουρα!

με έστειλες αδιάβαστη...

[youtube][/youtube]





Ουάσιγκτον.
Σταθμός του μετρό.


Ένα κρύο πρωινό τον Γενάρη του 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ'οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του. 4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της. 6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά. 10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν. 45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει.

Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια. 1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.

Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων.

Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.

Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων.

Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε;

Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

Ενα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:

Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν' ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα...

πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;...

Xρηστάρα εξαιρετική η εκτέλεση του cocker, με 35 κιλά και 400 γραμμάρια μ@στούρα , ο παίχτης.
Στο Γούντστοκ είχε πάνω από 100 κιλά.Δεν παύει όμως να είναι από τους κορυφαίους τροβαδούρους του πλανήτη.Μπράβο.

ΥΓ. Νηστήσιμο σαργό τρώει ρε η φωφώ;